Si Teofilo na Kuba at ang Higante

 

Si Teofilo na Kuba at ang Higante 

Isang Kuwentong Pabula

Noong unang panahon, may isang lalaking kuba na ang pangalan ay Teofilo. Ulila na siya at walang tirahan. Araw-araw ay naglalakad siya sa gubat para maghanap ng pagkain. Minsan, natutulog siya sa ilalim ng malalaking puno. Isa pa, siya'y bulag sa isang mata at may katawan na baluktot. Marami ang naaawa sa kanyang kalagayan.

Isang araw, habang siya’y naglalakad sa gubat, may nakita siyang mahabang pisi. Tuwang-tuwa siya dahil maaari niya itong ibenta para makabili ng pagkain.

Paglakad niya ng kaunti pa, may nakita naman siyang baril na nakasandal sa isang bakod. Inisip niya na baka naiwan ito ng isang mangangaso. Kinuha niya ito para may panlaban kung sakaling may masamang hayop.

Habang tinatawid niya ang isang mabasang bahagi ng gubat, may nakita siyang itik na umiinom sa sapa. Hinabol niya ito, at pagkatapos ng matagal na habulan, nahuli rin niya. Sa wakas, sigurado na siyang may hapunan siya.

Dahil natagalan siya sa paghabol sa itik, abot-gabi na. Kailangan na niyang maghanap ng matutulugan. Sa kabutihang-palad, may nakita siyang liwanag sa malayo. Nilapitan niya ito at nakita niyang ito ay mula sa isang bahay. Bukas ang mga bintana, at tila walang tao.

Kumatok siya sa pinto, pero walang sumagot. Kaya't dahan-dahan niyang binuksan ito at pumasok. Inayos niya ang kanyang hihigan at natulog nang mahimbing. Hindi niya alam, ang bahay palang iyon ay pagmamay-ari ng isang higante.

Hatinggabi na nang may narinig siyang malakas na tinig. Nagising si Teofilo. Gumawa siya ng maliit na butas sa dingding at sumilip. Sa dilim, nakita niya ang isang dambuhalang tao mas matangkad pa sa bahay!

“Aba, parang may naaamoy akong tao rito!” sabi ng higante.

Sinubukang buksan ng higante ang pinto, pero nakakandado ito.

Sumigaw ang higante, “Kung ikaw ay mas malakas pa sa akin, ipakita mo ang iyong buhok!”

Agad namang inihagis ni Teofilo ang lubid. Napanganga ang higante. "Napakahaba ng buhok niya!" bulong nito sa sarili.

“Ngayon naman, ipakita mo ang iyong kuto!” utos ng higante.

Inihagis ni Teofilo ang itik. Nang makita ito ng higante, nanlaki ang kanyang mata. “Ano’ng klaseng kuto ‘yan? Ang laki-laki!” Natakot na siya.

“Huling hiling pakinggan ko ang iyong boses!” sigaw ng higante.

Pinaputok ni Teofilo ang baril! Nang marinig ito ng higante at makitang lumalabas ang apoy mula sa bibig ng kanyang bisita (akala niya’y bibig iyon!), nagsimulang manginig ang buong katawan ng halimaw. Inisip niya, “Ang laway ng taong ito ay apoy! Delikado!”

Hindi na siya nagtanong pa. Tumakbo ang higante nang mabilis at hindi na muling nagpakita!

Mula noon, si Teofilo na kuba ay namuhay nang tahimik at masaya sa bahay ng higante. Wala nang gumambala sa kanya. May matutulugan na siya, may pagkain pa, at sa wakas, hindi na siya nag-iisa.

Aral ng Kuwento:

Ang talino at tapang, kahit sa simpleng paraan, ay maaaring manaig laban sa lakas at takot. Maging matalino at huwag mawalan ng pag-asa sa harap ng hirap.