Ang Prinsipeng Isinumpa

 

Ang Prinsipeng Isinumpa

Noong unang panahon, sa isang magandang lungsod na malapit sa masukal na gubat, ay may isang makapangyarihang Datu na napakayaman. Ang gubat na ito ay tirahan ng maraming masasamang engkanto at mangkukulam.

May anak ang Datu na nagngangalang Prinsipe Ukay. Siya ay matapang, matalino, at gwapo. Ngunit lihim siyang umiibig sa isang magandang dalagang mangkukulam, anak ng pinakamatinding kaaway ng kanyang ama.

Nang dumating na ang panahon para mag-asawa si Prinsipe Ukay, gusto ng Datu na piliin niya ang pinakamagandang dalaga sa kanilang lungsod. Pero ayaw ni Ukay. Hindi niya kayang sabihin sa kanyang ama ang tungkol sa kanyang pag-ibig sa dalagang mangkukulam.

Dahil dito, pinilit ng Datu ang kanyang anak. Pinapili niya ito ng mapapangasawa, at dahil hindi pumili si Ukay, siya na mismo ang pumili ng isang maganda at maayos na dalaga para ipakasal sa prinsipe. Dahil sa takot at hiya, pumayag si Ukay, kahit hindi ito ang kanyang tunay na mahal.

Galit na galit ang dalagang mangkukulam nang malaman ang kasal. Dahil sa sama ng loob, isinumpa niya ang buong lungsod! Ginawa niya itong isang malawak at magandang gubat.

Ang prinsipe, ginawang isang unggoy, at ipinatira sa pinakamataas na punongkahoy. Sabi ng dalaga,

“Mananatili kang unggoy sa loob ng limang daang taon, maliban na lang kung may isang magandang dalaga na mamahalin ka nang tapat at higit pa sa kahit ano pa man.”

Ang mga tao sa lungsod? Ginawa rin niyang iba’t ibang hayop!

Lumipas ang apat na raang taon, at unti-unting nakalimutan ng mga tao ang tungkol sa mahiwagang lungsod. May mga nagsimulang tumira sa lugar, nagtayo ng mga bahay, at maging ng simbahan malapit sa punongkahoy kung saan nakatira ang unggoy na prinsipe.

Dalawang babae na ang nadala ng prinsipe sa itaas ng puno, ngunit namatay sila sa takot. Kaya malungkot pa rin si Prinsipe Ukay, naghihintay ng tamang panahon at ng tamang dalaga.

Isang Linggo ng umaga, habang may misa sa simbahan, isang magandang dalaga ang lumabas. Siya’y anak ng isang mahirap na ama, at kasalukuyang malungkot, dahil iniwan siya ng minamahal niyang lalaki isang anak ng mayaman na piniling pakasalan ang anak ng isa pang mayaman.

Dahil sa matinding lungkot, umupo siya sa paanan ng punongkahoy at nagdasal, halos gustong sumuko.

Tahimik na bumaba ang unggoy at hinawakan ang kamay ng dalaga. Dinala siya sa itaas ng punongkahoy. Akala ng dalaga ay katapusan na niya, pero nang makita niya ang malungkot ngunit marangal na mga mata ng unggoy, hindi siya natakot. Sa halip, naawa siya, at unti-unting minahal ito.

Araw-araw, pinakain siya ng masasarap at mahiwagang prutas, at habang lumilipas ang mga araw, mas minahal pa niya ang kakaibang nilalang.

Sa ikasampung gabi ng kanilang pagsasama, nagising ang dalaga sa loob ng isang palasyong maganda at makinang. Sa tabi niya ay isang guwapong prinsipe si Prinsipe Ukay!

Sabi ng prinsipe,

“Salamat sa iyong tunay na pag-ibig. Ikaw ang tumapos sa aking sumpa.”

Kinabukasan, ginawa siyang Reyna ng kaharian. Ang mga dating hayop ay naging tao muli, at nagdiwang ang buong bayan!

At mula noon, si Prinsipe Ukay at ang kanyang mapagmahal na reyna ay namuhay nang masaya at mapayapa, minamahal ng lahat, habang-buhay.